Sven Gatz: 10 redenen waar Ahmed Laaouej ongelijk heeft

Als minister in lopende zaken had ik me voorgenomen om me verder louter te concentreren op het onder controle houden van de begroting in deze moeilijke en onzekere tijden. En wie mij een beetje kent, weet dat ik zelden de man en bijna altijd de bal speel. Maar ik voel me verplicht een uitzondering te maken. Omdat één man nu al maandenlang de vorming van een Brusselse regering blokkeert. Er is niet één reden maar er zijn er tien om op te noemen waarom hij ongelijk heeft in zijn misplaatste volharding.

1) De MR heeft de verkiezingen gewonnen, niet de PS

De politieke zeden vereisen dat men de winnaar een regering laat maken, dat men zijn huid duur verkoopt en dat men zich terugplooit op zijn corebusiness. Maar men laat de winnaar zijn overwinning, men probeert die niet slinks te kapen of in de vergetelheid te katapulteren.

2) De partij van de Premier is geen racistische partij

Ahmed Laaouej haalt nu al maanden tweets van Theo Francken over Brussel aan (tweets die inderdaad vaak van erg slechte smaak getuigen, voor alle duidelijkheid) om te staven dat diens partij racistisch is. Men kan veel zeggen van de NVA (en er is een reden waarom ik als ex-VU’er niet bij die partij belandde), ze is nationalistisch en conservatief, maar racistisch is ze niet. Punt.

3) Al 35 jaar en 7 maal is de Brusselse regering samengesteld uit een meerderheid van Franstaligen én Nederlandstaligen

Zo schrijft de Brusselwet uit 1989 het ook voor. Men kan dit systeem (niet onterecht deels) achterhaald vinden, maar de regels worden nooit veranderd tijdens het spel. Elke wet kan en mag aangepast worden maar zolang dit niet gebeurt wordt elke democraat geacht de wet te volgen en toe te passen. Bij het ontstaan van het Hoofdstedelijk Gewest zaten trouwens ‘aartsvijanden’ FDF en VU jarenlang samen in de regering. Waarom Défi en NVA dan niet? Laat staan de PS, die mee aan de basis lag van een apart statuut voor Brussel.
En in het verleden heeft er nooit een Franstalige partij een veto uitgesproken tegen een Nederlandstalige partner (of omgekeerd), al bestaat er wel een mechanisme om fascisten uit te sluiten.

4) Brussel is geen eiland
Het is het institutioneel sluitstuk van het Belgisch federalisme. Hechte samenwerking met de Gewesten én Gemeenschappen ten noorden en ten zuiden is aangewezen. En Manneke Pis-gewijs even tegen het been van de Eerste Minister plassen is misschien leuk, maar het is geen strategie: Brussel heeft federale steun voor haar hoofdstedelijke rol en de bijhorende uitdagingen broodnodig.

5) De PS wil niet besparen
De vorige regering heeft veel uitgegeven. Willen uitgeven: strategische investeringen bovenop budget, aan lage rentelasten. Moeten uitgeven: covid-, Oekraïne- en energiecrises. En nu moet er dus bespaard worden. Geld uitgeven kan immers elke politicus. Slim besparen vergt moed. Ahmed Laaouej zegt dat te willen doen. Maar in de regering in lopende zaken krijg ik enkel onbetaalbare extra facturen voorgeschoteld om de sociale huisvesting te financieren. Zijn er 2 partis socialistes?

6) Laaouej plaatst de gemeenten boven het gewest
Nu, dat doen wel meer Franstalige partijen, maar men kan niet proberen én de gemeenten te versterken én de federale overheid tegen de haren instrijken én niet aan tafel te komen voor de vorming van een Brusselse regering én vervolgens gespeeld verbaasd vaststellen dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in rook opgaat. On brule le navire… (ook in Schaarbeek overigens).

7) Hij plaatst het partijbelang boven het algemeen belang

Zijn illustere voorganger Philippe Moureaux poneerde overigens hetzelfde maar kwam wél aan tafel, onderhandelde vervolgens keihard en kwam tot een akkoord. En een woord was een woord. De PS hanteert een andere strategie: zichzelf onmogelijk maken bij alle andere Brusselse politieke formaties. Voorwaar een merkwaardig doel.

8) De PS polariseert bewust
Vroeger was de PS de politieke partij van de arbeiders tegen het patronaat. Of de partij van vrijzinnigen tegen de katholieken. Vandaag worden de hoofddoek en Gaza door deze partij belangrijker geacht dan welk ander Brussels politiek vraagstuk ook. Jammer. Wat er in Gaza gebeurt moet ons allemaal aangaan, maar ik zou er niet de inzet van de verkiezingen 3000km verder van maken. En, politiek opgehitst door godsdienst leidt enkel tot problemen. Dat weet iedereen. Het is niet omdat je er verkiezingen mee kan winnen dat het een goed idee is. Quo vadis, PS?

9) Onder Laaouej loopt de PS de PTB achterna

Recent stemde een Grote Linkse Meerderheid (PS-PTB-Ecolo) in het Brussels parlement een gevaarlijke huurregulering. Zo eentje die eigenaar/verhuurders dreigt weg te jagen uit Brussel. Zo eentje die overigens niet in de smaak viel van verschillende socialistische volksvertegenwoordigers: ze hebben zelf meerdere appartementen te huur of ze kennen gelijkaardige kiezers. Ze weten waarom die wet contraproductief dreigt te zijn. Maar die onverbiddelijke partijdiscipline toch… Dat alles enkel en alleen omdat men de PTB blind volgt. Aan Nederlandstalige Brusselaars vraagt men (terecht) om niet met fascisten samen te werken maar zelf spreidt men (ongegeneerd) het bedje van de communisten (overigens ook in Molenbeek en Vorst, zie 6/)

10) Machiavelli woonde in Firenze, niet in Brussel
Heel recent mochten we vernemen dat een MR-parlementslid overstapt naar de PS in het Brussels halfrond. Overloperij is een plaag in de Brusselse politiek geworden, maar deze transfer slaat werkelijk alles: als ware het een platvloerse voetbalmercato overhaalt men plotsklaps en uit het niets iemand om van het blauwe naar het rode team te gaan. Toevallig op het ogenblik dat sommigen verwoede en voorzichtige pogingen ondernemen om van een minderheidskabinet toch naar een meerderheid te gaan. 

Machiavelli? Non, merci!

Hier verkiezen we Magritte. Brussel is een liberale stad waar ook veel socialisten wonen: „ceci n’est pas une ville de gauche.”